Derde volle werkweek Durban

Dafloristian weer voor deze week!
We hebben vele verzoeken gehad voor een samenvatting van de blog. Hier kunnen we helaas geen gehoor aan geven, maarrrr…. We presenteren u het beste idee van Zuid-Afrika: Een kortere blog! ;)

Werkweek
Highlights deze werkweek:
- Surfen
- Huisbezoeken
- Outreach
- Interviews

Begin van de week is Kristian met de straatjongens mee geweest om te surfen. We gingen deze dag met een kleine groep van 7 jongens naar het strand om op één jongen na allemaal te surfen. Die ene (gehandicapte) jongen had zijn rug bezeerd en kon niet meedoen. Toch wilde hij graag mee. “Waarom?” dacht ik. Nou, daar kwam ik later snel genoeg achter..
Na een warming-up waarbij de jongens het ‘hardlopen’ veel te serieus namen en met alle kracht van mij probeerden te winnen met sprinten, gingen we allemaal het water. Surfen kan heel frustrerend zijn als de stroming heel sterk en je een halve eeuw nodig hebt om eindelijk ver genoeg het water in te zijn voor een fatsoenlijke golf, maar als je eenmaal een golf te pakken hebt.. ben je al dat gevoel in één klap kwijt! Aanrader voor de mensen thuis! ;)
Na een tijdje kwam ik erachter dat alle jongens uit het water verdwenen waren. De coach vertelde dat ze verderop gingen ‘zwemmen’, jaja ;). Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik op het volgende strand foto’s moest maken van alle jongens met een stel giechelende dames.. 6 jongens met pretoogjes op de foto! “6??” Waar was de jongen die last van zijn rug had eigenlijk gebleven? Net toen ik me dat afvroeg kwam er een ontzettend puur en gelukkig jongetje al springend het strand op ge.. tja, ‘gestuiterd’ zou ik haast zeggen. Daar was de jongen hoor. Met in zijn ene hand een appel en in zijn andere rinkelende hand een paar Zuid-afrikaanse munten. Hij vertelde vol trots dat hij had gebedeld en mensen vertelde dat hij graag eens een keer videogames wilde spelen, maar hij ging er uiteindelijk snoepjes van kopen. ;-)

We zijn met de medewerkers van uMthombo meegegaan op huisbezoeken. De organisatie heeft een programma ‘Aftercare’, waarin ze ouders willen voorbereiden op de terugkomst van het (ex-straat)kind. Ze leren de ouders bijvoorbeeld dat het kind erg getraumatiseerd is door het verblijf op de straat en dat ouders beter niet teveel vragen kunnen stellen aan het kind over deze periode. Medewerkers van uMthombo spreken Zulu met de ouders en ja, zo pikken wij nog een woordje over de grens mee.. ;) Cia Bonka!

Tijdens de outreach gaan we de straat op om kinderen warm te maken voor een leven buiten de straat. We maken kennis met verschillende kinderen die door de meest schrijnende situaties op de straat terecht zijn gekomen. In Durban zijn er op dit moment nog zo’n 200 kinderen die leven op de straat..

We hebben deze week twee interviews gehad met een medewerker van uMthombo die die zo’n vijf jaar in het vak zit en een visionaire blik had op het werk. We hebben daarnaast ook ons laatste interview gehad met een Surfer van “Surfers, Not Streetchildren”, een organisatie/promotieteam bestaande uit ex-straatkinderen die door surfen van de straat af gekomen zijn en echt bizar goede surfers zijn geworden! (opgericht door Tom Hewitt)
Als je meer over deze bijzondere jongens wilt zien en waar zij zich voor inzetten, kijk dan deze spectaculaire documentaire: http://www.youtube.com/watch?v=18cYpR-ykkg

Op de donderdag en vrijdag waren onze favoriete uitwerkdagen weer aan de beurt. Het was dan ook niet voor niets dat zowel David, Kristian en Floris om strak 9 uur gewassen en al achter hun laptopjes zaten om de meeste nare taak te doen van het gehele afstuderen te gaan doen. Het woord voor woord uittypen van de afgenomen interviews. Terwijl de zon ons buiten aan het verleiden was met haar warmte en het zwembad ons uitnodigde voor een verfrissende duik, bleven wij stug door werken om de planning af te krijgen. Nu zullen jullie denken, makkie die verleiding. Maar als je alle drie geen deo hebt gebruikt, de dag ervoor goede curry hebt gegeten en vervolgens de hele dag aan het ploeteren bent in de warmte beginnen je oksels aardig te ruiken. Dus naast de verleiding van een warme zon, een verfrissend zwembad en de ellende van je eigen zure oksels maker het er niet makkelijker op. Ondanks dit hebben we de hele dag uitgezeten en hebben we als beloning van de harde dag werken een lekkere douch genomen.
Vrijdag begon wederom vroeg om de nog niet uitgewerkte interviews uit te typen. Het was dan ook niet voor niets dat wij alle drie wederom goed gemotiveerd en met een glimlach deze dag begonnen. Want naast de interviews stond ons ook nog de taak het verbeteren van het “plan van aanpak” te wachten. Wat hebben wij genoten van deze dag. Gek genoeg menen we het. Het was minder fijn werk maar het heeft een ontzettende voldoening gegeven. Het harde werken heeft als beloning dat je er niet meer aan hoeft te denken. De kopjes zijn nu allemaal gericht op de finish en die lijkt met elke arbeid die we verrichten dichter bij te komen. Dit zorgt ervoor dat de sfeer goed is en dat we gemotiveerd blijven. Daarnaast kregen we van onze begeleider Hedzer van der Kooi te horen dat de directeur van The Homestead Paul Hooper erg te spreken was over onze houding en geleverde werk. Met de opsteker dat we goede vertegenwoordigers zijn voor de CHE gaan wij de toekomst tegemoet. Ondanks dat onze blogjes wat korter zullen worden omdat we iets minder leuke dingen gaan meemaken zullen we jullie op de hoogte blijven houden van onze voortgangen omtrent ons onderzoek. Het word voor ons met de dag interessanter om de puzzelstukjes op de juiste plek te mogen gaan leggen en voorzichtig aan te speculeren over het antwoorden van onze deelvragen. We kijken uit naar het daadwerkelijk schrijven van onze scriptie, maar hier gaat nog wel wat werk aan voor af. Meer daarover volgende week;)
Weekend

Ons weekend begon deze keer pas erg laat. We hebben vrijdag tot 10 uur ’s avonds doorgewerkt aan het onderzoek. Toen hebben we ons beloond met een filmpje te kijken. Dit maakte wel dat we pas laat in ons nest lagen en we zaterdag vervolgens een aardig brak en luier dagje hadden. We kwamen rond het middaguur uit ons nest rollen en hebben toen een stevig ontbijtje genuttigd. De rest van de dag bestond uit hangen in de tuin in het zonnetje, rugby kijken en half in slaap sukkelen op de bank.
Zondag zijn we eerst naar de kerk geweest! Wat een leuke belevenis was dat weer, deze keer zijn we met onze gastvrouw mee naar de kerk geweest. Dit bleek een Afrikaans sprekende kerk te zijn. We kwamen de kerk binnen en qua uiterlijk leek het alsof we in een traditionelere kerk kwamen. Veel van de vrouwen hadden namelijk een hoed op en een rok aan en de mannen over het grote deel in pak of in ieder geval hemd. Toen de dienst begon bleek echter al snel dat het ging om een pinkster gemeente. Er werd uit volle borst gezongen en geklapt, ze brachten de term happy clappy church op een compleet nieuw niveau. Wat was dit een fantastisch gezicht, dat mensen zo’n blijdschap voor God kunnen ervaren en dat op deze manier kunnen uiten! Wij deden dan ook vrolijk mee. De rest van onze zondag bestond uit toffe gesprekken over het geloof, Vitesse – Ajax volle bak supporten (en ja zowel Floris als David leven nog, ondanks dat het soms flink gepassioneerd eraan toeging) en filmpje kijken.

Dat was het dan weer, voor deze keer.
Ajuuu