Laatste week Kaapstad nieuw begin Durban

Dafloristian weer voor deze week!

Deze laatste week in Kaapstad was niet echt een hele leuke week. Niet omdat er vervelende dingen moesten gebeuren maar meer omdat we het alle drie erg jammer vonden om Kaapstad al weer achter ons te laten. Het huis van Anneke en Hartmut waar we net ons plek en draai hadden gevonden en de vrienden die we hebben gemaakt en de kerk waar we met zo veel plezier naar toe gingen. Al deze dingen moeste wij achter ons gaan laten en een nieuw avontuur van Durban lag voor ons.
Op maandag zijn we druk aan de slag gegaan met het zoeken naar literatuur. Hier zijn we een hele dag zoet mee geweest. In de wetenschap dat we nog lang niet genoeg literatuur hebben kunnen vinden is dat niet echt een lekker vooruit zicht.
Op Dinsdag hebben we de
evaluatie met de directeuren Paul Hooper en Leon Leeferink van The Homestead en Red het Talent voorbereid. We hebben al onze observaties doorlopen om kritische vragen te kunnen stellen aan Paul.
Op woensdag hadden we al erg vroeg op de dag de evaluatie gepland. We hebben onze vooruit gang besproken en onze observaties die we tot nog toe hebben gedaan. Zowel Paul en Leon leken erg tevreden over het geleverde werk wat we tot nog toe hebben verricht. Om heel eerlijk te zijn hadden wij natuurlijk ook niet anders verwacht;)! Na de evaluatie hebben we een interview met Paul gehad. Dit was een lang maar helder interview wat ons weer veel helderen informatie heeft opgeleverd.
Na deze voldane dag hebben we weer genoten van een goede diepgaande avond van the small group.
Op donderdag hebben we alle voorbereidingen getroffen voor een goed vertrek. In de morgen zijn David en Kristian terug naar het kantoor van Paul Hooper gegaan om zijn tas met daarin zijn laptop te halen die hij de dag ervoor vergeten was. Floris heeft huisvrouw gespeeld door een aantal wasjes te draaien en boodschappen te doen voor de afscheidsbraai die we hadden georganiseerd voor onze vrienden. Die avond hebben we heerlijk genoten van een heerlijke braai met heerlijk vlees gebraait door Kristian de Braaimeester. Daarnaast hebben we van de gezelligheid genoten van Anneke, Hartmut, Graig, Grant, Laura en Neenah. Na een mooi afscheid met gebed zijn we aan de enorme berg afwas begonnen die ons nog te wachten stond. Het beste afscheid wat we ons konden wensen;)
Na deze gezellige avond was het laat en tijd om lekker ons bedje voor de laatste keer in te kruipen.
Reisdag
Vandaag stonden we voor dag en douw op. We hadden een lift geregeld, maar helaas waren we een beetje dom geweest door niet de dag van te voren nog even kort te sluiten. Hierdoor kwam onze lift helaas niet opdagen, we hebben toen een taxi besteld. Wij zouden geen Nederlanders zijn als we tegenslagen niet in onze tijdsplanning hadden ingecalculeerd en we hadden dus nog tijd zat om een taxi te regelen en op tijd op het vliegveld te komen. We hadden een bijzonder aardige taxichaffeur die ondanks dat het voor ons nog vroeg was al honderd uit wist te vertellen en te vragen. Erg gezellig, hij bracht ons netjes op tijd op het vliegveld en toen de gitaar de auto uit kwam toen moest Kristian gelijk zijn nummertje geven want dan zouden ze nog eens jammen als hij terug was in Cape Town. We hebben een prima vlucht gehad die voor ons alle drie grotendeels bestond uit de uiterst nuttige activiteit, juist ja, slapen! We kwamen lekker op tijd aan in Durban waar we even wachtten op Leon onze opdrachtgever die een half uur later het vliegtuig had gepakt van Cape Town naar Durban aangezien Leon voor Red het Talent ook een kijkje wilde nemen hoe het gaat met uMthombo. Even gewacht te hebben hadden we een goede taxi naar ons backpackers. Eenmaal aangekomen kregen we een rondleiding van Leon door de straten rondom het Backpackers.
Eerste kijkje bij uMthombo
In de middag kwam Mpendulo de directeur van uMthombo ons ophalen. Hij bracht ons naar Point, waar het shelter zich bevindt. Hier kregen we een uitgebreide rondleiding en hebben we weer een hele boel nieuwe mensen ontmoet. Bijzonder om te zien hoe veel betrokkenen aanwezig waren. Wij zijn benieuwd naar de ervaringen die we op mogen gaan doen voor ons onderzoek hier in Durban bij de organisatie uMthombo.
Weekend

Zaterdagochtend hebben we lang in ons bed gelegen, om eens even uitgebreid bij te komen van de vlucht en alle eerste indrukken. Op ons gemakje een paar focasia mini Italiaans broodje gehaald en een paar stokbroden met “The smiling cow” een vertaalde versie van La vache qui rit, maar het smaakt even frans ;). Vervolgens hebben we een (heel actief) programma gehad op het strand, waar het verbazend rustig was. Echt bijna niemand te zien tot in de verte en toch een super warm weer. In Nederland zou het allang zwart van de mensen zien. Maar goed, zonder verder na te denken plonzen wij de warme zee in en laten ze ons meedrijven met de grote golven. Heeerlijk is dat, een aanradertje voor de mensen thuis! ;)

Na een tijdje zien we een mannetje met een Quad driftig zwaaien naar ons vanaf het strand; de strandwacht. We mogen hier helemaal niet zwemmen, omdat dit een gebied is waar mensen kunnen hengelen/vissen. Geen wonder dat het hier dus niemand op het strand lag..

Toen we weer helemaal opgedroogd waren gingen we naar huis om een stukje voetbalwedstrijd The Chiefs – Orlando Pirates te zien en ons snel klaar te maken voor onze allereerste levensachte rugbywedstrijd. Als toeschouwer natuurlijk, want jullie begrijpen dat het weekend om uit te rusten is hè.

Een half uurtje later komen we aan in het grote stadion van The Sharks, het “Growthpoint Kings Park Stadium”. Een kolossaal gebouw waar zelf het zoeken naar de goede ingang een heel avontuur bleek te zijn. Uiteindelijk hebben we ingang 2 van de 6 gevonden en zitten we klaar voor de wedstrijd.
The spelers van The Sharks en The Reds komen binnen het veld op onder begeleiding van stadionmuziek en decoratievuur. De ene speler is nòg breder dan de ander. Als je ruzie hebt met iemand en hij vertelt dat hij rugby speelt, maak dan maar vast dat je weg komt!
Het begin van de wedstrijd is echt lastig te volgen. De spelers liggen meer met elkaar op de grond dan dat er gerend wordt. Telkens als we andere Sharks supporters zien juichen, juichen we mee. Dat schijnt in ieder geval goed te zijn ;). Door Leon en een afrikaanse Shark supporter achter ons, worden we bijgepraat over de spelregels van rugby en hoe verder de wedstrijd vordert hoe beter we het spelletje snappen. Naar voren pasen mag niet, dan is het een penalty voor de andere partij. Als er gescoord wordt met een trap van afstand levert dat 3 punten op. Wordt de bal over de lijn van de tegenstander neergelegd dan levert dat 5 punten op en krijgt het scorende team nog een vrije penalty die 2 punten op kan leveren. Als de bal over de zijlijn gaat is het een ingooi. Veldspelers worden dan door hun medespelers een paar meter in de lucht gehouden om de rugbybal te pakken.
Uiteindelijk blijken we een goeie keus te hebben gemaakt om Shark supporter te worden, want de Sharks winnen met 35-20 van The Reds. De hele wedstrijd heeft 2 helften van 40 minuten en tevreden gaan wij met een taxi naar huis, om op tijd in het hostel te zijn om Vitesse – PSV te zien. De eindstand van dit partijtje voetbal was helaas wat minder dus ik zal omwille van Floris hier niet meer over schrijven..

Zaterdagavond hebben we Lizette en Nicole voor het eerst ontmoet sinds Nederland! Ze verblijven dit weekend en volgend weekend in hetzelfde hostel.

Zondag zijn we weer naar het strand gegaan. Misschien kent u wel die poster van “Save the wales” waarop blote billen staan? Nou, binnenkort komt er een nieuwe foto op de markt..
Door de grote harde golven in de zee, kruip je zwembroek gemakkelijk een halve meter naar onder en als je dan 15 keer je broek hebt gehesen, denk je de 16e keer ‘laat ook maar’. Misschien niet herkenbaar, maar in de Indische Oceaan is er niets lekkerder dan in je blote poepertje te zwemmen. Bij elke golf kwamen er daarom 3 billetjes omhoog en dat moest natuurlijk op de foto vastgelegd worden Nicolle & Lizette. Beeldmateriaal hiervan lekt misschien binnenkort nog wel uit.. ;)

Na het dagje strand, kwamen we bij het hostel aan voor een lekkere braai. Onze 7e braai alweer sinds het begin van onze reis. Dit bewijst dus wel dat braaien heeel Zuid-Afrikaans is!!
Na de braai hebben we voor onszelf een kerkdienst gehouden. Kristian met zijn gitaar en Floris, David, Lizette en Nicole met hun engelenstemmetjes vulden het hostel met allerlei christelijk nummers. We begonnen met Engelse nummers en daar kregen we veel positieve reacties op vanuit het hostel.. Daarna kwamen de Nederlandse nummers en al gauw kwamen de eerste 2 Nederlandse dames uit het hostel naar ons toe om kennis te maken. Als je kerk houdt op een andere plek, komen er vanzelf mensen op af, heel gaaf om te zien dat de mensen het wel konden waarderen ;).

Na een lange dag is het tijd om ons mandje op te zoeken..

Vanaf morgen gaan we meedraaien met ‘Surfers, not streetchildren’ een project dat ondersteunt wordt door Red Het Talent. Tot volgende week! =)